1992 yılında Yavuz Çetin'i Bodrum'da bir barda (Beyaz Ev) canlı olarak izlediğim anda gitarın büyüsüne yakalandım. 17 yıldır bir gün bile elimden bırakamadığım gitarlarım, beni ben yapan, zor zamanlarda işleri kolaylaştıran, hayatın acımasızlığına karşı merhamet duymamı sağlayan, insanların çirkinliğinde bile güzellik gösterebilen bir sihirli değnek oldu benim için. En yakın dostum, kardeşim, hatta askerlik arkadaşım...
Altı telden kaç ses çıkar? Altı telde sonsuz hayat var... Tüm gitar tutkunlarına selamlar :)
No comments:
Post a Comment